Hallo allemaal,

Ach ja daar zitten we dan, 28 graden 11.00 achter de laptop van Djo, de eigenaar van het resortje waar we zitten, om een update te schrijven over onze, wederom,Thaise avonturen.

Nou het heeft finderdaad f f geduurd maar bij deze het eerste lwat angere verhaal, maar ja we hebben tenslotte vakantie

Na enige stress, maar daar zijn pilletjes voor, wij de 16de richting Schiphol wat wel een verademing was in plaats van reizen via Brussel of Dusseldorf, zeker over een paar weken terug via Schiphol zal helemaal lekker zijn. Volkomen brak na een reis van bijna een dag nog in een trein vanuit Duitsland met allemaal forenzen wordt je niet echt gelukkig van zo is uit het verleden gebleken!

Laat ik beginnen met het begin, voor de vakantie hadden we het erg druk wat maakte dat we beide weinig zin hadden aan vakantie. Of nu wel of niet gingen we gaven er beide niet zoveel om, maar goed hard werken betekent dat vakantie noodzakelijk is dus met frisse tegenzin toch de molen in werking gezet waardoor we uiteindelijk in het vliegtuig wederom naar Thailand belanden. De vlucht was goed, maar vliegen is voor geen van beide hobby, gelukkig hadden we zoals gezegd de nodige sedatie bij ons waardoor de reis zo voorbij vloog.

Eenmaal aangekomen in Bangkok slaat de vakantie dan toch toe, dewarmte, de vochtigheid,de inmiddels welbekende geur. en natuurlijk de chaos

De eerste nacht hebben we geslapen in hetzelfde hotel als vorig jaar wat goed bevallen was dus nog geen 10 minuten nadat we hadden ingecheckt zaten we al aan een bord Thaise rijst en viskoekje, ach ja het zal wederom een zware straf worden om 3 weken Thais te eten

De volgende ochtend terug naar het vliegveld om de auto op te halen....................die er niet bleek te zijn !?! Nou er werd gebeld, geroepen, gebeld, met ons gesproken, nog meer gebeld en ja nog meer gebeld.........maar nee nog steeds geen auto. Uit alle hoeken en gaten kwamen plots kleine Thai gezet die zich ermee leken te bemoeien, ik zeg leken want we begrepen geen woord van dat wat er werd gezegd. Na enige navraag vertelde zedat er iets was mis gegaan met het boeken van de auto.
Geen probleem want dat zijn we inmiddels wel gewend hier, je gewoon niet druk maken en zeker niet boos worden want dat is volkomen not done in Thailand. Plots was er toch een auto die echter elders stond en nog een beetje schoon gemaakt moest worden, geen probleem wij laten onze rugzakken achter en gaan wat doen aan onze cafeine verslaving. Toen we terug kwamen bleek de auto er te zijn en wij achter dat Thaise vrouwtje aan, het is toch altijd weer verbazend dat die kleine Thai zo ontzettend hard lopen met die korte beentjes! En ja hoor daar stond tie, een prachtige witte Pajero Sport, MIran stond bijna net zo te glimmen als de auto

Dus hups de enthousiast de auto in en alle knopjes proberen,........net iets te lang daarna schoof Anita schoorvoetend naast Miran
Op de vraag of alles goed ging gaf ze aan liever te vliegen dan te rijden

het angstzweet van Anita drukte de pret van Miran echter niet en al snel kwam de monsterlijk grote auto in beweging. De automaat deed het en na enkele seconden zaten we op Bangkok highway!
Geweldig Miran helemaal in d' r nopjes,met naast haar een nog steeds iets wat bleke Anita reden we op de snelweg door Bangkok.Na een minuut of 20 snelweg bleek dat we toch door het centrum van Bangkok moesten, Anita die net iets meer ontspannen was gaan zitten begon wederom wat ellendig te kijken en kneep d' r billetjes weer bij elkaar. Dus dwars door de smalle straten en het drukke verkeer van Bangkok gingen we, alles ging goed totdat..................het was blauw en klein en kwam met een rotgang naar de portier van Anita!!! Godzijdank had Miranhet reflex om haar stuur een gooi te geven ende Pajero schoot de andere kant op. Pffffffff dat scheelde maar een milimeter of we hadden een kleine, nou ja kleine, aanvaring met een welbekende Thaise taxi! (FF voor thuis, verder is het echt heel erg veilig om hier te rijden hoor

) Nou wij verder en na vele opstopingen, plas en koffiepauzes kwamen we s' middagsaan bij het Oriental Kwai. Alweer voor de 5de keer dus een beetje thuis ver weg van huis. Een geweldige plek met mooie mensen, fijne huisjes, errrrug lekker eten en natuurlijk BABE! Ja ze leeft nog, Babe is 'onze' hond hier die alle keren dat we hier waren niet van onze zijde weg te slaan is. Gaan we ontbijten dan loopt ze mee en ligt ze beneden aan de trap te wachten op onz, s' nachts slaapt ze op onze veranda en gaan we een dagje weg dan ligt ze bij terugkomst al op ons te wachten, volgens Babe heeft dit echt niets te maken met alle lekkere kroelen en de vele (inmiddels gezonde hondenkoekjes) lekkere versnaperingen

Omdat we hier al zo vaak zijn geweest hoeven we niet zo heel veel en doen het altijd lekker rustig aan, alle 'hoogtepunten' hebben we al een keer te zien dus we hoeven niet tussen 500 Russen de brug over de river Kwai over te steken of een kijkje te nemen in Hellfirepass. Kan je vertellen dat je daar ook echt niet vrolijk van wordt, die Russen zijn dusdanig onrespectvol dat je je bijna schaamt dat je ook een blanke toerist bent en snel duidelijk maakt dat jij daar niet vandaan komt, al is dat vaak door onze houding al heel snel duidelijk.We proberen altijd die mooie dingen eruit te pikken waar bijna geen Farang (blanke buitenlander) te zien is en ons tussen de Thai te voegen.

Eergister zijn we naar 2 tempels geweest waar dus buiten een handjevol Thai niemand te vinden was, de eerste was van terra cotta en er bleek na binnenkomst een hele grot achter verscholen te zitten waar her en der wat moniikken en nonnen zaten die bezig waren met gebed en meditatie. Prachtig en verassend. De tweede was een Chinese tempel, op zich niet zo bijzonder maar verder op het terrein waren ze bezig een hele grote nieuwe tempel te bouwen van hout waarbij je zo door de houtwerkplaats heen liep. Prachtig en ongelooflijk wat die mannen daar maakte, MIran natuurlijk helemaal in haar nopjes tussen al die hout snippers en houtgeur. Ach ja iedere gek z' n gebrek

Gisteren richting de Patat waterval......nou ja maar dan op z' n Thais dus dan wordt het Pad Thad Namtok. Was zo' n 120 kilometer rijden maar dat vinden we beiden geen probleem omdat je door een prachtig landschap rijdt en de meest bijzondere dingen ziet onderweg, eigenlijk is dat vaak al de helft van de pret door de ervaringen die je dan op doet. Anita haar angstzweet tussen de bilnaad vanwege het autorijden is vervangen door gewoon zweet vanwege de warmte dus hup in onzebolide. De waterval, namtok, was inderdaad prachtig en buiten 5 Thai hebben we verder weer geen mens gezien, helemaal goed dus.Miran liep op een gegeven moment lekker op haar blote pootjes omdat ze ook door het water was gehobbeld en was net aan het vertellen dat het zo goed voor je voeten was om niets eraan te dragen totdat..................IEEEEEEEEEE,IEEEEEEEEEEE, Pas op slang. Nou Anita schoot omhoog, achteraf bleek dat die slang ws. ook omhoog was geschoten van haar toen ze met haar maat 40 en (censuur) kilo langsdenderde. Zoals de afgelopen jaren bijnatraditie is was Anita wederom bijna op een slang gaan staan, gelukkigbijna dus.Miran op haar knieen om te kijken of ze hem op de foto kon zetten wat helaas niet goed lukte. Nadat hij wat omhoog kwam met opengesperde bek had Anita het wel gezien en nam de kuierlatten, Miran nog ff proberen om het perfecte plaatje te schieten echter zonder sucses. Later op de avond vertelde Djo dat eigenlijk alle slangen in Thailand giftig zijn ook al zijn ze nog zo klein...........................Aiiiiii oppassen dus!

Vandaag doen we niet zoveel en proberen het reisschema voor de komende weken een beetje vastte stellen, nadat we na 1 dag hier al een extra dag aan vast hadden geplakthebben we zojuist nog maar een dagje Oriental Kwai geboekt en gaan we dus de 24ste hier weer weg. Ach zo vreselijk is het hier niet, zoals gezegd lekker eten, prachtige omgeving, lekker luieren en af en toe een beetje de omgeving verkennen. (Bij jullie is het nuherfstig toch, en allemaal lekker druk met werk en alle andere dingen die moeten

)

Miran wilde graag weer naar Jen en MR. Lee waar we vorig jaar ook waren en die hadden pas weer plek vanaf de 26ste dus vandaar dat we ons schema hebben aangepast, de 24ste richting Hua Hin en daarna door naar Bang Saphan net zoals vorig jaar.

Wij breien er nu een eind aan, tijd voor een lekkere shake met vers fruit en een duik in het zwembad, en o ja niet te vergeten we moeten natuurlijk vanmiddag ook weer lunchen op z' n Thais, ach vakantie vieren valt niet mee

Nou tot snel allemaal, knuffels vanuit Kanchanaburi. SAWADEE KHA !!!

Miran & Anita